در این فصل، ناصرالدین شاه به بررسی وضعیت فرهنگ و هنر در ایران می‌پردازد. او به توصیف وضعیت ادبیات، هنرهای تجسمی و موسیقی در ایران و مقایسه آن با کشورهای اروپایی می‌پردازد. شاه به اهمیت هنر و فرهنگ در شکل‌دهی به هویت ملی و ارتقاء سطح آگاهی اجتماعی تأکید می‌کند. او همچنین به تأسیس مؤسسات فرهنگی و هنری و حمایت از هنرمندان و نویسندگان اشاره می‌کند و به ضرورت توجه به فرهنگ و هنر به عنوان ابزاری برای پیشرفت جامعه می‌پردازد. برای مطالعه بیشتر لطفا به فایل کتاب مراجعه کنید.
